“بازی بزرگان” این است. کودکانی که اعتقاد داریم در پیشرفته ترین دوران زندگی می کنند، در حسرت جرعه ای آزادی اند. کودکان امروز از درخت های شاتوت بالا نرفته اند، با دست های خاکی بادام و فندوق نخورده اند، خرید نرفته اند، از ته دل با همسن و سالهای خود نخندیده اند و دریغا که مدرسه هم نرفته اند و از با هم بودن هم منع شده اند. کودکانی که در دنیای سرد بزرگ تر ها بزرگ می شوند. در دنیایی ضدعفونی شده و دنیایی پر از زرق و برق و شگفتی های عجیب و غریب، میان بزرگ ترهایی پرمشغله و پر از فریاد از دنیای وانفسای امروز. پس بیایید در مقابل آنها سر تعظیم فرود بیاوریم، قلب های پر از اضطراب آنها را لمس کنیم و دیگر هرگز، هرگز و هرگز، خودمان را که از درخت های شاتوت بالا رفته ایم، نسل سوخته ننامیم